Hoppa!
Door: Fleur
Blijf op de hoogte en volg Fleur
13 Juli 2009 | Ghana, Accra
Lieve allemaal!
Allereerst heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes op mijn site, smsjes, mailtjes en telefoontjes!!! Ik vind het erg fijn om te merken dat jullie zo met me meeleven!
Het is alweer 'n tijdje geleden dat ik een berichtje heb geplaatst en er is inmiddels veel gebeurd dus hoogste tijd voor een update!
We hebben een poging gedaan tot lesgeven... De meeste klassen hebben wel een leraar maar die komen de helft van de tijd niet opdagen. Dan komen de kinderen naar ons toe en vragen ze of we hen les willen geven. Ik vind het erg lastig om hen les te geven omdat ik niets over de kinderen en het niveau waarop ze zitten weet. Ook hebben van de ongeveer dertig kinderen in een klas maar iets van drie kinderen een boek. Vaak improviseer ik maar wat en laat ik de kinderen tekenen of Engelse woordjes op het bord schrijven. Een kwartier tot een half uur gaat dit goed, maar dan is de concentratie helemaal op en wordt het een chaos in de klas. De kinderen lopen dan in en uit het lokaal, schreeuwen naar elkaar, slaan elkaar etc. Omdat ik geen zin heb om politieagentje te spelen omdat ik daar alleen maar chagrijnig van word stop ik dan de les.
Het lesgeven zorgt niet echt voor een daginvulling omdat we van te voren niet weten wanneer en of we uberhaupt les moet geven. Het is elke dag weer afwachten. De dagen duren daarom ook vrij lang. Ik kom de dagen door door te lezen, in mijn dagboek te schrijven, met de kindjes van het weeshuis te kletsen/knuffelen, muziek te luisteren, te bellen en dat was het wel zo'n beetje. Ik voel me daardoor soms een beetje nutteloos hier. Ik had verwacht dat ik veel meer te doen zou hebben maar dat valt wel een beetje tegen. Ik krijg wel steeds meer een band met de kinderen. Er zitten echt schatjes tussen!! Wel blijft het lastig om hen aandacht te geven omdat ze erg jaloers zijn. Als ik bijvoorbeeld een kind op schoot heb dan komt er een ander kind aan dat dat kind slaat. Het is best lastig om daar mee om te gaan omdat ik weet dat ik dat gedrag niet in zo'n korte tijd kan veranderen.
De situatie wat betreft de kinderen is nog steeds erg slecht... Bijna elke dag opnieuw horen we grandpa weer schreeuwen en zien we hem de kinderen slaan. Het is echt te gruwelijk voor woorden. Ik voel me ook zo naar omdat ik er niets tegen kan doen op zo'n moment. Ik voel me zo machteloos.. Het liefst zou ik naar hem toe gaan en met hem gaan praten en het kind wegtrekken. Maar dit heeft geen zin want daar wordt hij alleen maar agressiever door. Het is ook zo erg om te merken dat de kinderen doodsbang voor hem zijn. Als hij aan komt lopen en wij zitten met een paar kinderen te kletsen verstijven ze helemaal. Gisteren zaten Hanneke en ik met een jongetje te praten en hij vertelde dat het licht op de kamer waar de jongens slapen het al een tijdje niet doet. Zij zitten elke avond in het pikdonker. Wij vroegen aan hem waarom dit niet gemaakt wordt en hij zei dat grandpa hier geen geld voor heeft. Dit slaat nergens op aangezien wij grandpa veel geld betalen en hij ook geld van de overheid krijgt. Wij zeiden toen tegen hem dat wij wel eens met grandpa zouden gaan praten. De schrik in de ogen van het jongetje was meteen af te lezen en hij zei 'Nee, doe dat asjeblieft niet'. Wij vroegen hem waarom niet en na lang aandringen zei hij heel zachtjes: 'Dan word ik heel hard geslagen door grandpa'. Ik had het zo ontzettend met hem te doen. Dat deze kinderen elke dag weer opnieuw in angst moeten leven is echt verschrikkelijk....
Vorige week donderdag kwam Tina langs. Zij is onze coordinator. We hebben haar verteld over grandpa en de mishandeling. Tina vertelde ons dat 90 procent van de eigenaren van weeshuizen totaal geen band met kinderen heeft maar het alleen maar om het geld doet. Ook vertelde ze dat het bij de Ghanese cultuur hoort om kinderen te slaan, maar dan alleen een tik op de vingers. Ze schrok er erg van dat grandpa een zweep gebruikt. Ze bleef er in eerste instantie op aandringen dat wij zelf met hem zouden moeten gaan praten. Een andere Duitse vrijwilliger die hier al een tijdje zit, vertelde haar dat het geen zin heeft om met hem te gaan praten omdat hij hier alleen maar gefrusteerder en aggresiever door wordt. Zij en een aantal andere vrijwilligers hebben dit in het verleden al vaker geprobeerd. Toen besloot Tina eerst zelf met hem te gaan praten. Toen ze na een kwartiertje terug kwam was het eerste wat ze zei: 'Jullie hoeven nooit meer met deze man te praten, negeer hem maar volkomen de komende weken'. Grandpa heeft in het gesprek met Tina allemaal rare dingen gezegd. Hij zei dat alle kinderen slecht zijn en dat ze moeten leren luisteren. Ook zei hij dat de vrijwilligers de kinderen verpesten omdat wij hen 's avonds van het huiswerk af houden omdat we dan met hen aan het kletsen zijn. Als klap op de vuurpijl zei hij ook nog dat hij het liefst de zweep ook op de vrijwilligers zou willen gebruiken! Ik denk dat dit wel aangeeft hoe gestoord deze man is. Dat hij dit durft te zeggen! Tina had tegen hem gezegd dat ze eraan zit te denken om geen vrijwilligers meer bij dit weeshuis te plaatsen en dat hij dan geen geld meer binnen krijgt. Hij reageerde met: 'Dat is niet erg, dan eten de kinderen maar 1x per dag'.
We hebben nu in overleg met Tina besloten dat we met ons verhaal naar een organisatie die opkomt voor kinderrechten willen gaan. Tina opperde de 'Social World Fare' organisatie. We gaan nu alle vrijwilligers die ooit bij Volta Home zijn geweest een mail sturen en hen vragen om hun ervaringen met grandpa op papier te zetten. Ook gaan we zelf ons verhaal opschrijven en foto's maken van de wonden die sommige kinderen hebben. Volgende week gaan Hanneke en ik naar Accra en dan gaan we samen met Tina naar de Social World Fare toe. Ik hoop echt dat we iets kunnen bereiken want deze situatie moet echt eindigen... Ik voel me een stuk beter nu ik me hier op kan richten en ik wil ervoor gaan vechten!
Ondertussen ben ik ook bezig met het uitgeven van jullie sponsorgeld! Zondag ben ik met een paar kinderen naar het dorpje gelopen en daar hebben we voor iedereen wat te drinken en koekjes gekocht. De kinderen waren er helemaal blij mee! Ze waren helemaal door het dolle heen en bestormden me om een koekje te pakken te krijgen. Ook heb ik een enorme zak (ik denk wel zo'n 30 kg) pannekoekenmeel gekocht. Verder heb ik voor de dochter van grandpa ijzeren platen voor haar keuken gekocht. Zij kookt buiten onder een rieten dakje en als het regent kan ze niet koken en moet ze binnen in haar huisje koken. Dit huisje bestaat uit een kamer waar ook nog een zes kinderen en zij zelf slapen. Als ze daar gekookt heeft staat het blauw van de rook en moeten de kinderen daar in slapen. Dat kan natuurlijk niet dus vandaar de ijzeren platen zodat ze nu ook buiten kan koken als het regent.
Er wonen ook twee blinde kinderen bij Volta Home en Mariska en ik proberen nu te regelen dat ze vanaf volgend jaar naar een school voor blinde kinderen kunnen gaan. Wij willen dan hun schoolgeld betalen.
Verder vind ik het wel lastig om het geld uit te geven omdat we echt in de middle of nowhere zitten en er helemaal geen winkels o.i.d. in de buurt zijn. Ook liggen alle spullen die vrijwilligers ooit gekocht hebben achter slot en grendel en kunnen de kinderen daar niet bij... Maar ik heb nog ideetjes genoeg zoals een schommel, glijbaan, schoolboeken, schooluniformen etc. dus het komt vast goed!!
Ik hoop dat alles goed met jullie gaat! Met mij gaat het op zich wel goed alleen mis ik jullie ook zeker! Ik probeer er maar het beste van te maken hier.
Ik besef nu wel des te meer hoe blij ik mag zijn met alles wat ik in Nederland heb!!!!
Veel liefs voor jullie allemaal!
Tot snel!
XXX
Allereerst heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes op mijn site, smsjes, mailtjes en telefoontjes!!! Ik vind het erg fijn om te merken dat jullie zo met me meeleven!
Het is alweer 'n tijdje geleden dat ik een berichtje heb geplaatst en er is inmiddels veel gebeurd dus hoogste tijd voor een update!
We hebben een poging gedaan tot lesgeven... De meeste klassen hebben wel een leraar maar die komen de helft van de tijd niet opdagen. Dan komen de kinderen naar ons toe en vragen ze of we hen les willen geven. Ik vind het erg lastig om hen les te geven omdat ik niets over de kinderen en het niveau waarop ze zitten weet. Ook hebben van de ongeveer dertig kinderen in een klas maar iets van drie kinderen een boek. Vaak improviseer ik maar wat en laat ik de kinderen tekenen of Engelse woordjes op het bord schrijven. Een kwartier tot een half uur gaat dit goed, maar dan is de concentratie helemaal op en wordt het een chaos in de klas. De kinderen lopen dan in en uit het lokaal, schreeuwen naar elkaar, slaan elkaar etc. Omdat ik geen zin heb om politieagentje te spelen omdat ik daar alleen maar chagrijnig van word stop ik dan de les.
Het lesgeven zorgt niet echt voor een daginvulling omdat we van te voren niet weten wanneer en of we uberhaupt les moet geven. Het is elke dag weer afwachten. De dagen duren daarom ook vrij lang. Ik kom de dagen door door te lezen, in mijn dagboek te schrijven, met de kindjes van het weeshuis te kletsen/knuffelen, muziek te luisteren, te bellen en dat was het wel zo'n beetje. Ik voel me daardoor soms een beetje nutteloos hier. Ik had verwacht dat ik veel meer te doen zou hebben maar dat valt wel een beetje tegen. Ik krijg wel steeds meer een band met de kinderen. Er zitten echt schatjes tussen!! Wel blijft het lastig om hen aandacht te geven omdat ze erg jaloers zijn. Als ik bijvoorbeeld een kind op schoot heb dan komt er een ander kind aan dat dat kind slaat. Het is best lastig om daar mee om te gaan omdat ik weet dat ik dat gedrag niet in zo'n korte tijd kan veranderen.
De situatie wat betreft de kinderen is nog steeds erg slecht... Bijna elke dag opnieuw horen we grandpa weer schreeuwen en zien we hem de kinderen slaan. Het is echt te gruwelijk voor woorden. Ik voel me ook zo naar omdat ik er niets tegen kan doen op zo'n moment. Ik voel me zo machteloos.. Het liefst zou ik naar hem toe gaan en met hem gaan praten en het kind wegtrekken. Maar dit heeft geen zin want daar wordt hij alleen maar agressiever door. Het is ook zo erg om te merken dat de kinderen doodsbang voor hem zijn. Als hij aan komt lopen en wij zitten met een paar kinderen te kletsen verstijven ze helemaal. Gisteren zaten Hanneke en ik met een jongetje te praten en hij vertelde dat het licht op de kamer waar de jongens slapen het al een tijdje niet doet. Zij zitten elke avond in het pikdonker. Wij vroegen aan hem waarom dit niet gemaakt wordt en hij zei dat grandpa hier geen geld voor heeft. Dit slaat nergens op aangezien wij grandpa veel geld betalen en hij ook geld van de overheid krijgt. Wij zeiden toen tegen hem dat wij wel eens met grandpa zouden gaan praten. De schrik in de ogen van het jongetje was meteen af te lezen en hij zei 'Nee, doe dat asjeblieft niet'. Wij vroegen hem waarom niet en na lang aandringen zei hij heel zachtjes: 'Dan word ik heel hard geslagen door grandpa'. Ik had het zo ontzettend met hem te doen. Dat deze kinderen elke dag weer opnieuw in angst moeten leven is echt verschrikkelijk....
Vorige week donderdag kwam Tina langs. Zij is onze coordinator. We hebben haar verteld over grandpa en de mishandeling. Tina vertelde ons dat 90 procent van de eigenaren van weeshuizen totaal geen band met kinderen heeft maar het alleen maar om het geld doet. Ook vertelde ze dat het bij de Ghanese cultuur hoort om kinderen te slaan, maar dan alleen een tik op de vingers. Ze schrok er erg van dat grandpa een zweep gebruikt. Ze bleef er in eerste instantie op aandringen dat wij zelf met hem zouden moeten gaan praten. Een andere Duitse vrijwilliger die hier al een tijdje zit, vertelde haar dat het geen zin heeft om met hem te gaan praten omdat hij hier alleen maar gefrusteerder en aggresiever door wordt. Zij en een aantal andere vrijwilligers hebben dit in het verleden al vaker geprobeerd. Toen besloot Tina eerst zelf met hem te gaan praten. Toen ze na een kwartiertje terug kwam was het eerste wat ze zei: 'Jullie hoeven nooit meer met deze man te praten, negeer hem maar volkomen de komende weken'. Grandpa heeft in het gesprek met Tina allemaal rare dingen gezegd. Hij zei dat alle kinderen slecht zijn en dat ze moeten leren luisteren. Ook zei hij dat de vrijwilligers de kinderen verpesten omdat wij hen 's avonds van het huiswerk af houden omdat we dan met hen aan het kletsen zijn. Als klap op de vuurpijl zei hij ook nog dat hij het liefst de zweep ook op de vrijwilligers zou willen gebruiken! Ik denk dat dit wel aangeeft hoe gestoord deze man is. Dat hij dit durft te zeggen! Tina had tegen hem gezegd dat ze eraan zit te denken om geen vrijwilligers meer bij dit weeshuis te plaatsen en dat hij dan geen geld meer binnen krijgt. Hij reageerde met: 'Dat is niet erg, dan eten de kinderen maar 1x per dag'.
We hebben nu in overleg met Tina besloten dat we met ons verhaal naar een organisatie die opkomt voor kinderrechten willen gaan. Tina opperde de 'Social World Fare' organisatie. We gaan nu alle vrijwilligers die ooit bij Volta Home zijn geweest een mail sturen en hen vragen om hun ervaringen met grandpa op papier te zetten. Ook gaan we zelf ons verhaal opschrijven en foto's maken van de wonden die sommige kinderen hebben. Volgende week gaan Hanneke en ik naar Accra en dan gaan we samen met Tina naar de Social World Fare toe. Ik hoop echt dat we iets kunnen bereiken want deze situatie moet echt eindigen... Ik voel me een stuk beter nu ik me hier op kan richten en ik wil ervoor gaan vechten!
Ondertussen ben ik ook bezig met het uitgeven van jullie sponsorgeld! Zondag ben ik met een paar kinderen naar het dorpje gelopen en daar hebben we voor iedereen wat te drinken en koekjes gekocht. De kinderen waren er helemaal blij mee! Ze waren helemaal door het dolle heen en bestormden me om een koekje te pakken te krijgen. Ook heb ik een enorme zak (ik denk wel zo'n 30 kg) pannekoekenmeel gekocht. Verder heb ik voor de dochter van grandpa ijzeren platen voor haar keuken gekocht. Zij kookt buiten onder een rieten dakje en als het regent kan ze niet koken en moet ze binnen in haar huisje koken. Dit huisje bestaat uit een kamer waar ook nog een zes kinderen en zij zelf slapen. Als ze daar gekookt heeft staat het blauw van de rook en moeten de kinderen daar in slapen. Dat kan natuurlijk niet dus vandaar de ijzeren platen zodat ze nu ook buiten kan koken als het regent.
Er wonen ook twee blinde kinderen bij Volta Home en Mariska en ik proberen nu te regelen dat ze vanaf volgend jaar naar een school voor blinde kinderen kunnen gaan. Wij willen dan hun schoolgeld betalen.
Verder vind ik het wel lastig om het geld uit te geven omdat we echt in de middle of nowhere zitten en er helemaal geen winkels o.i.d. in de buurt zijn. Ook liggen alle spullen die vrijwilligers ooit gekocht hebben achter slot en grendel en kunnen de kinderen daar niet bij... Maar ik heb nog ideetjes genoeg zoals een schommel, glijbaan, schoolboeken, schooluniformen etc. dus het komt vast goed!!
Ik hoop dat alles goed met jullie gaat! Met mij gaat het op zich wel goed alleen mis ik jullie ook zeker! Ik probeer er maar het beste van te maken hier.
Ik besef nu wel des te meer hoe blij ik mag zijn met alles wat ik in Nederland heb!!!!
Veel liefs voor jullie allemaal!
Tot snel!
XXX
-
13 Juli 2009 - 15:55
Miriam Van Hove:
Lieve Fleur, wij zijn trots op je! Theo en Miriam -
13 Juli 2009 - 20:03
Sharonne:
He Fleur,
Mooi om te zien hoe je het toch weer daar weet te redden. Echt knap! Hopelijk krijgen jullie nog iets geregeld in die korte tijd voor die kinderen! Succes he!
-
13 Juli 2009 - 21:44
Vanessa:
Hey Fleur,
Je plannen klinken erg goed, ik hoop dat het gaat lukken!
Heel veel succes met alles!! -
14 Juli 2009 - 11:19
Marloes V.:
Hey Fleur,
Ik hoop dat het het iets gaat opleveren.. Hou ons maar op de hoogte! Veel succes en sterkte..
Groetjes Marloes -
14 Juli 2009 - 14:22
Fleur Hendriks:
Hallo, nog even 'n kort berichtje van mij..
Ik heb vandaag m'n vliegticket gewijzigd en kom een weekje eerder naar huis! Ik wil heel graag weer thuis zijn als Pepijn terug komt uit Nepal en vind het na 8 weken wel mooi genoeg geweest! Zaterdag 8 augustus kom ik op schiphol aan en daarna wil ik jullie natuurlijk allemaal snel weer zien!
Kus!!! -
14 Juli 2009 - 18:15
Tessa:
Hi Fleur!
Super knap dat je alle moed bij elkaar hebt geraapt en er werk van gaat maken! Ben trots op jouw en de andere vrijwilligers daar!
Succes! Kus
Tessa
P.s. Leuk dat je al een weekje eerder terug bent, dan kan ik je ook nog even zien voordat ik op vakantie ga! :-) -
14 Juli 2009 - 20:58
Jan En Jos:
Hoi schat,
Wat goed dat je je gevoel van machteloosheid hebt omgezet in strijdvaardigheid!! Dat is goed voor de kinderen en voor jou! Hopelijk gaat het jullie lukken zodat de leefomstandigheden in het weeshuis zullen veranderen!
Veel liefs! xxx -
15 Juli 2009 - 12:05
Pepijn:
ha lieverd, hier een berichtje vanuit Lhasa/Tibet. Hier gaat alles goed. Ben trots op hoe je daar met de situatie omgaat!
Liefs! -
15 Juli 2009 - 14:37
Dieke:
Lieve Fleur,
Wat maak jij veel mee daar zeg, ontzettend moedig van je wat je toch nog voor die kinderen doet.
Maar zeg inderdaad maar niet teveel tegen die Grandpa, voordat hij jullie ook nog met de zweep slaat.
Doe voorzichtig en heel veel succes!
Veel liefs, Dieke -
15 Juli 2009 - 19:59
Simone Van Uden:
Heej Fleur,
Ik had van Jos jou site gekregen..want was erg benieuwd naar jou verhalen..
Wat erg wat daar allemaal gebeurd..echt zielig..maar ik vind dat jullie er super goed mee omgaan..ik hoop dat het gaat lukken.
Nog heel veel succes de laatste 4 weken en ik blijf je verhalen volgen!
Xx Simone -
19 Juli 2009 - 18:56
Idie:
Hoi Fleur,
Heb even al je reisverslagen gelezen,(van Marloes je site gekregen) wel heftig wat je allemaal meemaakt maar je slaat je er goed door heen, had niet anders verwacht. Succes en maak er het beste van. -
20 Juli 2009 - 08:49
Joop:
Hi Fleur,
Misschien moet je die grandpa eraan herinneren dat er in de bijbel (Mattheus 5:5) staat: "Gelukkig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten." ("Blessed are the gentle, for they shall inherit the earth.")
Veel liefs!
Joop -
22 Juli 2009 - 09:36
Hilde:
Hey Fleur! Gelukkig stuurde je een smsje dat de kindjes steeds liever zijn en je druk bezig bent met acties tegen die horrible grandpa.. Hopelijk wil dat lukken, ik vind iig dat je het goed doet daar! En fijn dat je af en toe een smsje stuurt. Zal 't fijn vinden als je terug bent, al je verhalen te horen. Sowieso hebben we veel bij te kletsen.. :)
Keep up keeping up, tot snel!
Xxxx!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
