Sister Flower

Lieve allemaal,

Afgelopen vrijdag zijn we door onze gastpapa opgehaald bij het kantoor van SYTO. De kinderen van het weeshuis, en wij dus ook, noemen hem grandpa. Dit rit van Accra naar het weeshuis was werkelijk verschrikkelijk… We zaten in een busje (ze noemen het hier een tro tro) met ongeveer 15 mensen. De chauffeur van de bus reed als een gek!! Op zich staat Ghana bekend om het hard rijden en aan verkeersregels doen ze hier ook niet. Maar deze gek bleef ondanks de harde regen 130 km per uur rijden!!! Toen hij op ‘n gegeven moment zo een bocht wilde nemen ging het mis en vlogen we uit de bocht. We draaiden wel vier keer rond en kwamen gelukkig toen tot stilstand. Het was echt doodeng... De mensen achter ons in busje riepen de hele tijd ‘jesus’ en wij waren helemaal in paniek... De chauffeur bleek nergens last van te hebben, hij reed gewoon door! En hij bleef ook 130 km per uur rijden! Soms haalde hij op die manier ook andere auto’s in terwijl dat eigenlijk niet eens kon... We waren echt doodsbang en vertelden dat ook aan grandpa. Maar hij deed er helemaal niets aan! Hij lachte ons gewoon uit en zei; ‘that’s life’! Onze eerste kennismaking met grandpa begon al helemaal niet goed, later werd het alleen maar erger maar daarover later meer...

En toen waren we er dan.... Een aantal kinderen kwamen meteen op ons afgerend. Het viel me meteen op hoe smerig ze eruit zien. Ze dragen kapotte, veel te grote kleren met allemaal scheuren en vlekken erin. Ze wilden onze koffer en backpack voor ons dragen en zetten deze zo op hun hoofd, echt bizar, een koffer van rond de 20 kilo zo op hun hoofd!!!
We wisten dat het weeshuis erg arm zou zijn en ik stelde me hier ook op in, maar dat het zo arm zou zijn had ik niet verwacht... De kinderen zijn veel te dun en veel hebben een hongerbuikje. Ze dragen kapotte, vieze kleren en maar een paar kinderen dragen schoenen/slippers. Daarnaast stinken ze erg, hebben ze allemaal zweertjes en wondjes op hun benen en vliegen de vliegen om hen heen.
Het weeshuis bestaat uit wat losse schuurtjes, houten hutjes en een schooltje. Er is maar in een gebouwtje af en toe elektriciteit dus ’s avonds is het vaak om 18.00 uur pikdonker. Er is geen wc of douche. We hebben een gat in de grond met wat takken/blaadjes erom heen als muur en dat stelt onze wc voor. We douchen door een bak met water over ons heen te gooien. Het water is vervuilt dus we gooien er een middeltje doorheen om het te ontsmetten. Wij slapen in een apart gebouwtje op een heel dun foam matje. We hebben al twee dode muizen op onze kamer gevonden en ’s avonds gaan we eerst op spinnenjacht voordat we gaan slapen. Deze primitieve omstandigheden vind ik helemaal niet erg, ik weet dat ik over 7 weken weer een douche en wc heb! Maar de omstandigheden waarin de kinderen leven vind ik wel heel erg triest....Ze hebben geen speelgoed, slapen op de grond of op een heel dun matje en ’s nachts wordt de deur van de slaapkamer op slot gedaan.... Het ergste is nog dat ze worden verzorgd door grandpa en dat is echt de verschrikkelijkste man die ik ooit heb ontmoet. Hij mishandelt de kinderen en slaat ze met een rubberen band. Ik had al wel gelezen dat kinderen in Ghana geslagen worden maar wat hij doet is wel wat meer dan een pedagogische tik.... We hebben het nu een paar keer gezien en ik word er helemaal misselijk en naar van. Het enige wat hij doet naar de kinderen is tegen hen tekeer gaan en hen slaan. Er zit hier ook nog een andere vrijwilliger en die heeft al de vreselijkste verhalen over deze man verteld.. Gisteren vroeg Mariska aan hem waarom hij Epe, een meisje van vier jaar oud, sloeg. Hij legde uit dat hij dat deed omdat zij niet luisterde. De andere vrijwilliger zei toen dat grandpa nog gefrusteerder door deze vraag was geworden en haar nog harder had geslagen.
Het frusteert me nog het meest dat ik helemaal niets aan deze situatie kan doen. Grandpa zal niet veranderen. Het is ook nog eens super ontolerant. Hij gelooft sterk in God en dat vind ik prima, maar de manier waarop hij zijn geloof overbrengt spoort niet helemaal. Hij heeft al een aantal preken gegeven over waarom de evolutietheorie slecht is en waarom God geweldig is. Toen hij vroeg of wij gelovig zijn en ik zei dat ik dat niet ben werd hij boos en zei hij: ‘You should think again! You won’t go to heaven I’m sure of that’. Tegen de kindjes verkoopt hij ook een hoop onzin over de evolutietheorie. Hij vraagt dan tussendoor ‘Are you with me?’ en dan moeten de kindjes ‘Yes! amen’ terugschreeuwen.

Morgen beginnen we met lesgeven. We gaan het vak ‘creative arts’ geven. Op school gaat het er super chaotisch aan toe, kinderen lopen in en uit de klaslokalen, de leraren zijn er niet of zitten te eten en niemand kan ons vertellen welke klassen wanneer les hebben.
De kinderen noemen me ‘Sister Flower’ omdat ze Fleur alleen kunnen uitspreken als ‘Floer(ie)’ en dat vind ik meer op sloerie lijken, haha.. De kinderen schreeuwen om aandacht maar doen dat op een hele negatieve manier. Ze slaan elkaar de hele tijd wat echt naar is om te zien. Ook hangen ze de hele tijd aan ons en zijn ze soms erg brutaal.

Ik zit op dit moment met een heel tegenstrijdig gevoel te typen. Aan de ene kant ben ik blij dat ik hier ben omdat deze kinderen heel veel aandacht en liefde nodig hebben. Aan de andere kant zou ik me ook het liefst terugtrekken uit de hele situatie. Het enige wat ik kan doen is er de komende weken zijn voor de kinderen. Maar wetende dat grandpa hiermee door blijft gaan en de omstandigheden er niet beter op worden vind ik het wel heel erg lastig.....
Ik hoop op een positiever verhaal de volgende keer..! Ik ben heel erg blij met jullie reacties op de site, smsjes, mailtjes en telefoontjes! Het doet me echt heel goed om dat te lezen nu!

Ons weeshuis heeft trouwens een website www.voltahome.org. Deze website is opgezet door ex-vrijwilligers. Het geeft jullie hopelijk wat meer beeld bij dit verhaal.

Heel veel liefs voor jullie allemaal!!! xxxx